Foto bij artikel: wolf Bram (GW3237m) van natuurfotograaf Ramon van Bentum

LEUSDEN – Voor veel bezoekers en inwoners van de provincie Utrecht is de uitspraak van de rechter over wolf Bram (GW3237m) een enorme dreun. Het raakt mensen diep. Wolven in Utrecht ontving een opiniestuk van vaste bezoeker van Den Treek-Henschoten. ”De wolvenpaniek is statistisch niet te onderbouwen. Het is emotie, en het wordt als politiek drukmiddel ingezet.” Lees zijn opinie hier.

”De afgelopen tijd heb ik de discussie rondom de wolf met groeiende verbazing gevolgd. Vooral vandaag op het liveblog van het AD werd pijnlijk duidelijk hoe eenzijdig en soms ronduit absurd het debat is geworden. Als natuurliefhebber voel ik me verplicht om daar iets tegenover te zetten: redelijkheid.

Er komt veel onzin voorbij

Ik volg het wolvendebat al veel langer. Alle wolvenboeken heb ik gelezen en sinds de wolf van Luttelgeest houd ik het nieuws nauwlettend bij. Vrijwel elk bericht en filmpje heb ik gezien. Daardoor heb ik het idee dat ik inmiddels meer kennis en inzicht heb dan menig professioneel deskundige. Mede door mijn kennis van de Utrechtse Heuvelrug heb ik ook altijd openlijk getwijfeld aan het verhaal van het “tweede wolvenmannetje” — en achteraf bleek dat terecht.

Ik hoor veel onzin voorbij komen. De argumenten in de rechtszaal van Animal Rights en de Faunabescherming zijn weinig overtuigend. De suggestie dat sommige incidenten in scène zouden zijn gezet? Dat is complotdenken van het zuiverste water. Dat hoort niet thuis in een rechtszaal. Daar heb ik het Wolvenfonds niet voor gesteund.

Maar ook de provincie slaat de plank mis. Er werd serieus gesproken over het bijvoeren van de kleine wolfjes. Dat idee is niet alleen naïef, het is volkomen idioot. Als je denkt dat je een wild roofdier moet bijvoeren, begrijp je niets van ecologie. Zelfs wolvendeskundige Erwin van Maanen moet toen wel van zijn stoel zijn gevallen van ongeloof.

Gevaar dat nauwelijks bestaat

Wat vooral ontbreekt in het debat, is de context. Vandaag nog werd bekend dat in Nederland jaarlijks zo’n 300 pakketbezorgers worden gebeten door honden. Dat is een serieus probleem. Maar waar is de ophef? Waar zijn de rechtszaken, de kamervragen, de emotionele nieuwsitems? Wolven worden symbool voor een gevaar dat nauwelijks bestaat.

Feit is: fietsen door een dorpsstraat is gevaarlijker dan wandelen in het bos. Er is meer letsel, meer schade, zelfs dodelijke slachtoffers. Toch hoor je daar weinig over. De wolvenpaniek is statistisch niet te onderbouwen. Het is emotie, en het wordt als politiek drukmiddel ingezet.

Geldstroom in stand houden

Neem Landgoed Den Treek. Daar moet je het doen met wat gelamineerde A4’tjes als “waarschuwing” voor de wolf. Ondertussen is (k)rentmeester Nijlant vooral druk met het beschermen van het belastingvrije familievermogen en de maandelijkse inkomstenstroom van de familie Beaufort. Zijn beweegredenen zijn dus puur financieel, zijn uitingen leugenachtig, emotioneel en/of zwaar overdreven.

Boeren, horecaondernemers, zorginstellingen en recreatiebedrijven betalen jaarlijks flinke bedragen aan het landgoed. Als hun inkomsten dalen door de aanwezigheid van wolven, willen ze logischerwijs ook minder pacht betalen. Dus doet de rentmeester zijn best om te laten zien dat hij hun belangen verdedigt. Niet omdat hij begaan is met veiligheid, maar om de geldstroom in stand te houden. Bram is hier een slachtoffer van. Niet van zijn instinct, maar van ons systeem en de geldwolf.

Redelijkheid moet terug

De vraag die je vaak hoort: “Ben je voor of tegen wolven?” Mijn antwoord: ik ben geen van beide. Door alle onzin ben ik vooral anti-anti-wolf geworden. Had je me een paar jaar geleden gevraagd of het een goed idee was om wolven te introduceren in Utrecht, dan had ik je waarschijnlijk knettergek verklaard.

Maar nu? Nu geniet ik ervan. Ik ga regelmatig op ‘safari’ op de Utrechtse Heuvelrug. Ik zie sporen, hoor verhalen over waarnemingen en besef hoe bijzonder het is dat deze dieren hier leven.

Moeten we ingrijpen als een wolf een mens écht bijt? Zeker. Maar dan wel bij serieuze incidenten — niet bij een schrammetje. Redelijkheid moet terug in het debat. En vooral: minder paniek, meer perspectief.

Tot ziens in het bos.

Een teleurgestelde maar optimistische natuurliefhebber”

M.B.